Oorlogsslachtoffers IJmond

De heer Stol is met 9 anderen gefusilleerd op het Doelwater naast het Stadhuis. En niet op de Coolsingel. Alle 10 zijn van de straat geplukt. Evenals de verplicht toekijkende vrouwen en een klein Rotterdams jochie van 5 jaar en 10 maanden. De datum was niet de 20ste maar 19 februari 1945. Na 12 uur 's middags. Dat jochie was ik. Ik zie de heer Stol nog steeds voor mij. Prachtig gekleed, met een mooie hoed. Hij werd door 3 mannen in de rij geplaatst. Ik heb hem, en de 9 anderen, zien vallen. Ook heb ik begraafplaats Crooswijk bezocht. Daar ligt hij met 3 anderen uit de groep van gefusilleerden. Genummerd 17, 18, 19 en 20. Ik denk nog vaak aan alle 10. Dit raak ik alleen kwijt als ik sterf.

Bijna zeker was Dirk
Woord de vader van Zwaantje Woord,
de moeder van mijn moeder (Neeltje Bruyn)
Opa Dirk geloofde het wel met de vele
luchtalarmen, die ook vaak niets betekenden
en bleef als echte visser gewoon doorgaan
met netten boeten in de haringhaven.
Hij liep jammerlijk een voltreffer op en was
daarbij volledig weg.
Wat men nog vond later, was zijn portemonnee

Ik gedenk Egbertus van der Linden (Bertus).
En ook mijn Opa Martinus van der Linden, waarvan ik heb gehoord dat hij bij een bombardement gewond was geraakt en aan de gevolgen daarvan is overleden. Ook gedenk ik mijn vader Martinus van der Linden, hij overleefde de oorlog, maar was er door getekend. Ik weet niet wat behalve overleven zijn rol is geweest, maar hij had na de oorlog een automatisch wapen wat tot een dropping te herleiden is.

Zojuist heb ik het boek "Tewerkgesteld" getuigenissen van de Arbeitseinsatz gelezen. Er kwam heel wat bij me naar boven. Mijn opa Gerardus Hendricus Boer werkte ten tijde van de oorlog bij de Hoogovens als machinist. Zijn zoon (mijn vader) was tewerkgesteld in Duitsland. Daar hoorde hij dat zijn vader bij een bombardement omgekomen was. Ik heb mijn opa dus niet gekend, maar wat ik van mijn vader hoorde was hij een goede vader.
Mijn opa´s naam staat op het grote monument bij de Hoogovens in Velsen en mijn vaders naam staat op het andere gedeelte van de dwangarbeiders. Gezien de vreselijke toestanden die nu gaande zijn in de wereld, we spreken van 2024, moeten we blijven herdenken.

Vandaag 4-5-2024 heb ik de eer om het naambordje van Tjalling te dragen tijdens de herdenking.
Een dag die mij trots trots maakt, maar ook verdrietig. Een dag die altijd in mijn geheugen gegrift zal blijven.

Op 4 mei heb ik de eer om tijdens de herdenking van oorlogsslachtoffers die bij Hoogovens werkzaam waren, als collega het naambord van Johan Mol te dragen.
Heel bijzonder om op deze manier de geschiedenis van de heer Mol te lezen en voor mijzelf te proberen een beeld te krijgen van de verschrikkingen die in 1940-45 plaats vonden en de omstandigheden waardoor hij overleden is.
Indrukwekkend hoe hij (na een poging om een kameraad vrij te krijgen) zelf direct na een mislukte aanslag opgepakt en zonder enig proces op 33-jarige leeftijd gefusilleerd is en daarbij een jong gezin achterlaat.
Realiseert je weer hoe belangrijk het is dat we hier in vrijheid en in een rechtstaat kunnen leven.

Mirjam Schwarz schrijft: Lammert en Vogelina Toeper Turksma hadden drie dochters en een zoon Joel Maurits Roeper.
Voor de volledigheid even aanpassen.

Joël Maurits Roeper is sinds 12 januari 2020 op deze website vermeld omdat hij in Castricum verbleef (toen behorende bij de IJmond). Hij is toen vermeld Mét zijn ouders en zussen, zwagers, nichtjes. (even doorscrollen aub)
Henriëtte met haar man Arnold en dochter Florina,
Emma met haar man Izak en dochter Leny
Frieda.

Lammert en Vogelina Toeper Turksma hadden drie dochters en een zoon Joel Maurits Roeper.
Voor de volledigheid even aanpassen.
Groet Mirjam Schwarz

Hierbij gedenk ik met trots mijn overgrootvader Meijer Kroonenberg. Ik hoop hem een beetje gekend te hebben. Zijn zoon, mijn opa, leek uiterlijk en innerlijk op heb, wat ze altijd zeiden. Wat was het een bijzondere man, vol humor en levensenergie.

Stichting Historisch Limmen heeft meer informatie over melle bultena